PINEA Corona

PINEA Corona

Panis olim fuit. Silius Ital. l. 13. v. 331.

Cingit acuta comas et opacat tempora pinus,

Ac parva erumpunt rubicundâ cornua fronte.

Quae proin καλὸς ςτέφανος, pulchra corona, dicitur Philostrato, in Imagin. Hinc et hircus ei offerendus apud Longum eâdem arbore coronatur. An διὰ τὸ ὄριον καὶ μεγαλοπρεπὲς τοῦ φυτοῦ, ut ait Phurnutus in Pane, quod haec arbor prae se fert nescio quid montani et magnifici? Vide fabulam de Pinu virgine a Pane simul Boreaque adamata, apud Constantinum Caes. l. 11. c. 21. et Iulianum ad Iamblich. Bacchi item, et neptuni, ob causas Plutarcho dictas, Sympos. l. 5. Probl. 3. Quorum proin huic cum Ludi Isthmici sacri essent, victorum in iis corona pinea quoque fuit posterioribus temporibus, cum proribus apiô essent coronati, vide quae de Diogene Cynico Isthmionica narrat Dion Chrysostomus, de Isthm. Orat. 9. Sed et Cybelae Cererique arborem hanc dilectam fuisse, dicemus infra. Porro, in celebriillo fistulae iudicio, quod apud Ephesios in antro quodam Panis, ubi de virginitate alicuius dubitabatur, siebat, si virgo reperta eset, de qua ambigebatur, dulcis quidam primo sonus audiri, mox antri valvae sponte recludi, inde ipsa virgo aspici coepit, ἐςτεφανωμένη τὴν κεφαλὴν πίτυος κόμαις, cincta caput pineis frondibus, uti apud Achillem Tatium Dianae refert Sacerdos, l. 8. Certe Virgilio huius arboris odores sunt casti, in Ciri: et Ovidio ipsamet pura dicitur, Fastor. l. 2. v. 28. ubi de piaminibus quibusdam seu februis, quibus pineavirga adhibita est. Hinc et apud Callimachum, Hymnô in Dian. 21. ubi de sacro Dictynnae fieri solito, legimus,

—— τὸ δὲ ςτέφος ἤματι κείνῳ

Η` πίτυς, ἢ χῖνος ——

—— Sertum vero die illâ

Aut pinus est aut lentiscus etc.

Vide hanc in rem plura apud Car. Paschalium, Coronar. l. 6. c. 27. et 28.